|
Όπως με οποιοδήποτε πρόγραμμα απεξάρτησης από τα φάρμακα/ναρκωτικά, τα ατομικά αποτελέσματα μπορεί να ποικίλλουν.
|
|||
| Τι Λένε οι Απόφοιτοι του Νάρκωνον | Τι Λένε οι Οικογένειες των Απόφοιτων | Ανακοινώσεις Κοινής Ωφέλειας | |
«Έτοιμος να Αντιμετωπίσω τον Κόσμο»
Απόφοιτη του Νάρκωνον
Maddy M.
Ξεκίνησα να παίρνω ναρκωτικά όταν ήμουν 13, ξεκίνησα να καπνίζω τσιγάρα και κάνναβη και να πίνω τα Σαββατοκύριακα με φίλους. Γύρω στα 15 με 16 ξεκίνησα να παίρνω έκσταση, ψυχεδελικά, χάπια και στην πραγματικότητα οτιδήποτε μπορούσα να βρω. Στα 17 με 18 άρχισα να παίρνω τακτικά οπιούχα, ξεκίνησα την ηρωίνη.
Σταμάτησα το σχολείο και άρχισα να πηγαίνω από το ένα μουσικό φεστιβάλ στο άλλο. Και σ’ ένα φεστιβάλ έχασα τελείως τον έλεγχο και έπαιρνα απλώς τα πάντα όλα μαζί. Πήρα ένα ψυχεδελικό και το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ξύπνησα μετά από την επίδραση και ήμουν στο νοσοκομείο.
Και η μαμά μου καθόταν και έκλαιγε κι έλεγε: «Ήσουν σε κώμα εδώ και τέσσερις μέρες. »Πήρες υπερβολική δόση, δεν είχες καρδιακό παλμό και είσαι τυχερή που ζεις». Ήταν σαν να μου έλεγε: «Πήγαινε για απεξάρτηση». Κι έτσι είπα: «Εντάξει, θα πάω».
Έτσι, όταν ήρθα στο Νάρκωνον ήμουν χάλια και δεν ήξερα τι να περιμένω, αλλά όλα τα μέλη του προσωπικού ήταν πολύ εξυπηρετικά και με καλωσόρισαν. Υπήρχαν πολλές φορές που φοβήθηκα ότι δεν θα ήθελα να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, δεν θα ήθελα να αντιμετωπίσω την ανάρρωση και με βοήθησαν να το ξεπεράσω.
Στο τέλος ένιωθα σαν μικρό παιδάκι ξανά, καταλαβαίνετε τι εννοώ; Είχα τη νοημοσύνη ενός ενήλικα και ήμουν έτοιμη να κατακτήσω τον κόσμο.
Γιατί το ζήτημα δεν είναι μόνο το να κόψεις τα ναρκωτικά, το θέμα είναι να παραμείνεις και μακριά τους μετά. Και μου δίδαξαν όλα τα εργαλεία που χρειάζομαι για να μείνω μακριά από τα ναρκωτικά και το πώς να ασχοληθώ με τα συναισθήματά μου. Και τελικά έμαθα πώς να σέβομαι τον εαυτό μου, πώς να εκτιμώ αυτό που μπορώ να δώσω, ξέρετε. Έμαθα ν’ αγαπάω τον εαυτό μου.
