|
Όπως με οποιοδήποτε πρόγραμμα απεξάρτησης από τα φάρμακα/ναρκωτικά, τα ατομικά αποτελέσματα μπορεί να ποικίλλουν.
|
|||
| Τι Λένε οι Απόφοιτοι του Νάρκωνον | Τι Λένε οι Οικογένειες των Απόφοιτων | Ανακοινώσεις Κοινής Ωφέλειας | |
Μητέρα Απόφοιτου του Νάρκωνον
Donna R.
Ήταν μια έκπληξη, κατά κάποιον τρόπο, αρχικά όταν μάθαμε γι’ αυτό, γιατί μεγαλώνεις το παιδί σου για να γίνει σωστό, και πήγε σε σχολείο Καθολικών και είχε καλούς φίλους και πήγαινε στην εκκλησία. Και πήγε στο κολέγιο Λογιόλα για το πρώτο έτος σπουδών της. Και ήθελε να μείνει σε δικό της διαμέρισμα.
Και τα Χριστούγεννα τα θαλάσσωσε για τα καλά. Δεν ήρθε σπίτι την Παραμονή Χριστουγέννων. Έμεινε με το αγόρι της. Ήρθε την Ημέρα των Χριστουγέννων κι έφυγε μέσα σε 10 λεπτά. Σκέφτηκα: «Πού πήγε η κόρη μου; Δεν κάνουμε έτσι συνήθως».
Και τελικά, μετά από περίπου έναν χρόνο, είδα τα χέρια της. Και ξέσπασα, έκλαψα, ικέτευσα. «Όχι, μαμά, θα σταματήσω. Δεν θα το κάνω άλλο πια. Είναι απλώς μια φάση», ξέρετε.
Έπεσα στα γόνατα κι έκλαιγα. «Τι έχεις κάνει στον εαυτό σου;». Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι το μικρό μου κοριτσάκι έκανε κάτι τέτοιο στον εαυτό της.
Δεν καταλάβαινα πολλά απ’ αυτό. Δεν καταλάβαινα την κυκλοθυμία. Δεν καταλάβαινα την ασχήμια.
Απλώς δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω. Και είπα: «Πρέπει να της βρούμε ένα μέρος για να πάει».
Μπήκαμε στο διαδίκτυο και βρήκαμε ένα σωρό μέρη, τα οποία οδηγούσαν σχεδόν στο πουθενά. Και ένα απ’ αυτά με οδήγησε στο Νάρκωνον.
Κι έτσι την πήραν, κι εγώ έκλαιγα γοερά.
Όλοι όμως εδώ ήταν πολύ ανοιχτοί. Είχα πρόσβαση στην Άννι 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα. Η Άννι ήταν η σύμβουλός μας και μου επέτρεπε να την καλώ οποιαδήποτε στιγμή στη διάρκεια της μέρας ή της νύχτας.
Και από τότε που η κόρη μου αποφοίτησε από το Νάρκωνον, μπορώ και πάλι να χαμογελάω.
Είναι δύσκολο να πιστέψω την αλλαγή της, κάθε φορά που τη βλέπω. Έχει επιστρέψει. Έχει επιστρέψει και είναι καλύτερα απ’ όσο ήταν πριν. Και πάνε δύο χρόνια από τότε. Είναι απλώς ένα θαύμα.
